Janken

​Nadat ik besluit mezelf bijeen te rapen kom ik in de benen, trek mijn jas aan met een dikke sjaal en sta ik vervolgens mooi, warm ingepakt buiten, klaar voor vertrek.
Een rondje Emmen Centrum moet het worden...
Het is echt koud en zo te zien ben ik niet de enige die daar zo over denkt.
Op het bankje bij de kruising van de "oude liefde" zit een man liedjes te spelen op zijn gitaar. Knap hoor met dit koude weer, dit vergt wel doorzettingsvermogen.
Gelukkig brengt hij een sprankje licht en vreugde op deze donkere dag...

Ik loop verder door het rensenpark waar na een tijdje een  schaapje, zoekend naar voedsel mijn aandacht trekt.
Ik probeer hem te aaien terwijl ik achter mij iemand hoor praten.
"Hij wil niet geaaid worden vandaag"; hoor ik een keurig nette oudere meneer zeggen.
Meneer zit in een scootmobiel en samen vervolgen we onze wandeling.
Af en toe staan we even stil.
We praten over zijn leven hier in Emmen, meneer zijn roots liggen in Gent.
We praten over zijn vrouw die hij helaas al een tijdje moet missen, over zijn kinderen, over zijn verleden in het leger, over zijn èn mijn leven en ook over Corona.
Ik nodig hem uit voor mijn optreden morgen id grote kerk, hij woont immers vlakbij, een aanleunwoning bij de Holdert.
Ik word er blij van wanneer meneer mij bedankt voor dit leuke gesprek en me kort daarop hele fijne feestdagen wenst.
"Dag mevrouw" en elk gaan we weer onze eigen weg.

Rustig en blij loop ik richting de jumbo want ik verwacht een pakketje met een nieuwe jurk voor morgen.
Nadat ik mijn pakketje in ontvangst heb genomen loop ik richting huis.

Ik hoefde niet koken vandaag. Verse pompoensoep stond op het menu bij mijn vriendin, waar een andere vriendin ook gezellig kwam te eten. 
Ik loop een modeshow met de kleding  en samen komen we tot een goed besluit waarna we samen nog wat lekkere hapjes maken voor bij de soep.
Gezellig staan we met z'n 3en naast elkaar in de keuken, we kletsen, lachen, luisteren muziek en maken samen eten.

Terwijl we met ons drieën meezingen met vrolijke kersthits mag ik de uien snijden...

Janken!

Niet omdat het uitje zo scherp was maar omdat ik ineens besef dat Geluk in hele kleine dingen zit...