Dankbaar

Aan de andere kant van de lijn hoor ik een jonge, sterke dame.
Haar vader is overleden en ik bel om een afspraak te maken om langs te komen.
Een dag later zit ik aan de keukentafel met een jong gezin.
Twee jonge ouders, van mijn leeftijd en drie kinderen.
Vanaf het eerste moment voelt het goed daar te zijn.
Vertrouwd, dat voel je van beide kanten.
We zijn allemaal op ons gemak, ook de kinderen zitten gewoon bij ons aan de keukentafel te praten over hun Opa. We halen met elkaar herinneringen op en samen praten we het over zijn leven.
De kinderen laten mij hun kijk op het afscheid van hun opa zien en dit ontroerd mij enorm.

Een dag later begin in 's morgens op tijd met het uitwerken van alle woorden die gisteren zijn verteld.
Net na de middag krijg ik een telefoontje;
Annemiek, wil jij wel een van jouw liedjes zingen tijdens de uitvaart van pa?
Poeh... even ben ik stil.
Deze vraag komt wel even binnen maar ik hoef hier niet lang over na te denken.
Natuurlijk wil ik dat voor hun doen.

Ondanks dat dit is wat ik graag zou willen betekenen met mijn woorden en muziek, troost kunnen geven aan mensen die het op dat moment nodig zijn vind ik het toch wel heel spannend.
Echt heel spannend.
Ik mocht al een aantal keren spreken tijdens een uitvaart maar dit is de allereerste keer met muziek en gitarist. Ondanks de spanning neemt dankbaarheid de overhand.
Dankbaar dat ik in zo'n korte periode weer zo dichtbij mag komen in de meest heftige periode die je maar kan bedenken.
Dankbaar dat ik vandaag wederom het vertrouwen krijg om mooie woorden op papier te zetten en voor de laatste keer ook mijn muziek troost mag bieden aan een ieder die dat vandaag nodig is..