​Vrijdag 20 november, 2 dagen voor mijn verjaardag.
Ik ben onderweg naar mijn ouders waar we samen de laatste aflevering van drentse zangers kijken en deze avond combineren met mijn vervroegde verjaardagsfeestje.

Ik rijd van huis door de mooie versierde  hoofdstraat van Emmen en sta even stil bij het feit dat ik een jaar ouder word.
Dit jaar is best voorbij gevlogen en er is ook best veel gebeurd.
Mijn vorige levensjaar ging van hot naar her, van dieptepunten naar best wel hele mooie hoogtepunten.

Dankbaar dat ik altijd probeer het beste te halen uit elke situatie, hoe lastig het soms ook lijkt. Dankbaar voor alle mooie dingen die op mijn pad kwamen het afgelopen jaar.
Erg blij met alle nieuwe mensen die mijn leven in zijn gekomen.
I love 

Ik ben bijna bij Heli Holland en dan schiet het mij ineens door't hoofd dat ik nu andere prioriteiten heb als een jaar terug bijvoorbeeld.
Sommige dingen of mensen zijn belangrijker geworden en anderen niet.
"That's life" hoorde ik laatst iemand zeggen en ik parkeer mijn bolide bij pa en ma op de oprit.....

Dit jaar ben ik meer dan voorheen lekker op mezelf, ik hoef niet perce mensen om me heen want ik heb het zelf ook gezellig, thuis met Dikkie.
Natuurlijk houd ik er nog steeds van om lekker uit mijn dak te gaan tijdens en de gezellige avondjes te vullen met een fijn borreltje en goeie muziek maar het hoeft niet perce.

"34 Miek" zei mijn moeder toen we aan de keukentafel zaten te koffie drinken met mekaar. Ja dacht ik, 34! Mooi toch? Heul mooi..

Er is weer een nieuw levensjaar aangebroken waarin ik van plan ben nog meer te genieten van all dingen die op mijn pad komen..

Ik hoop dat ik het leven nog meer mag gaan ontdekken, dat ik leuke mensen tegenkom, veel muziek mag maken, veel bruidsparen mag trouwen door Nederland en misschien wel in het buitenland; lees DROOM, wel zonder regeltjes graag en ook hoop ik dat ik een steun kan zijn voor de nabestaanden tijdens het verlies van hun dierbare

We hebben een leuke avond bij ons thuis. We drinken samen lekker koffie en eten gebak, kletsen en hebben het gezellig.
Ik hoop natuurlijk ook dat onze familieband blijft zoals die is.
Dat iedereen van ons gezond blijft en gelukkig en dat de jongens een mooi leven tegemoet gaan.

Bij het schrijven van deze woorden besef ik me dat de woorden van Mama ineens doordringen, "34 Miek"
Tja, ik word al mooi een klein beetje een "aole tante"

Proost hè, op mijn verjaardag

​Reageren? Klik op Reacties.

Iedereen heeft issues, ja toch?
Ik heb vooral een grote issue met mijn figuur. Het beeldje op de foto die ik heb toegevoegd heeft voor mij een enorme bijzondere waarde. Dit beeldje kreeg ik van de obesitas-kliniek nadat ik het gevecht met mijn kilo's had overwonnen.

Zoals de meeste vrienden hier wel weten was ik 8 jaar terug behoorlijk stevig, zeg maar gewoon dik. Ja dik..
Ik was altijd het lelijke eendje, in mijn wereld dan hé. Altijd erg onzeker wat ik vaak heb proberen weg te lachen, enzo. 
Als je je meestal zo voelt, dan creëer je bepaalde overtuigingen over jezelf.
Sommige mensen zullen je overtuigingen beamen.
Soms misschien onbewust maar ook vaak bewust.

Het begon al op jonge leeftijd, schoolartsen, diëtisten. Altijd de grootste en stevig. Ik moest wel uitkijken zeg maar, heb behoorlijke aanleg om snel te groeien.
Ik weet nog goed het moment waarop onze weegschaal thuis de 100 kilo aantikte; je moet ook niet zwaarder worden dacht ik toen.

Ik kan op 2 handen echt niet tellen hoeveel diëten ik heb gevolgd.
Na een aantal diëtisten verder; trouwens soms echt om gek van te worden want iedereen verteld iets anders, het zoveelste crashdieet die ik had gevolgd;
- 12 kilo + 20 kilo en een zelfbeeld waar je niet blij van word, was de maat vol.
Oja dan vergeet ik nog het geld wat ik er allemaal aan uit heb gegeven.
Alles om maar af te vallen..
Keer op keer weer een teleurstelling, een strijd.

Het allerlaatste waar je aan denkt is een operatie om af te vallen maar ik had het wel nodig om überhaupt weer 100 kilo te worden nadat ik ruim de 160 kilo had aangetikt.
1.5 jaar later was ik bijna de helft afgevallen, veel meer dan ze hadden gezegd.
Want 40/50 kilo was de max, had ik even geluk.

Ik vond mezelf prachtig en als ik de foto's nu terug zie denk ik; oehh wat griezelig, veel te dun! 
Mijn familie begon zich zorgen te maken en achteraf hadden ze gelijk maar voor mij waren die cijfers op de weegschaal fantastisch, een soort obsessie denk ik.

Iedereen die weet dat je altijd weer iets groeit na een maagoperatie maar elke kilo die ik er weer bij op kreeg ging gepaard met een bult schaamte, teleurstelling en een zelfbeeld die langzamerhand nóg slechter werd dan voorheen.

Mijn lichaam is in 8 jaar tijd zo vaak veranderd, mijn hoofd kon dat vaak niet bijbenen. Godzijdank verander ik nu niet meer zoveel, dit is wat het is, al een behoorlijke poos stabiel en dat is zeker oke zo.

Alhoewel ik heus wel weet dat ik niet meer zo dik ben als vroeger is het elke dag weer een uitdaging met de oude Annemiek.
Stukje bij beetje laat ik liefdevol, oude patronen en overtuigingen van en over mezelf los.
Hoe moeilijk het ook is, het gaat elke dag beter. 
De oude Annemiek mocht er zijn en ik ben echt heel erg trots op haar maar het word nu wel tijd dat ze wat meer naar de nieuwe Annemiek gaat luisteren.

Love yourself first 
Heel belangrijk,
Dag hoor 

​Reageren? Klik op Reacties.